Hallo Sien, Een zeer interessante insteek; anderstaligen laten groeien door theater. Toch heb ik wat andere inzichten bij dit verhaal. Het laten groeien door theater... zeer zeker, maar dan vooral op gebied van welzijn. Het deelnemen aan een sociale groep, het uiten van emoties, het zelfvertrouwen opbouwen, het zich gezien voelen. Zo belangrijk! En zeker ook, zoals door jou gesteld, gelinkt aan taalverwerving (en mijn inziens in het algemeen leervermogen). Maar, daar zit nu net het verschil in mening. Ik begrijp uit jouw verhaal dat je het als middel zou inzetten bij leerdoelen in het kader van taalverwerving. Ik zou het wel inzetten, maar niet voor taalverwerving. Natuurlijk is de kans reëel dat ze er ook een uitgebreidere woordenschat mee bereiken, maar daarvoor vind ik het als middel niet efficiënt en wat betreft organisatie ook zeer tijdrovend. Ik zou het dan ook niet aan die doelen linken. Echter de doelen rond welzijn zijn bij deze doelgroep ook zeer belangrijk. Daarvan ben ik, zeker na mijn ervaring in een aantal OKAN-klassen, volledig overtuigd. En in theater kan je veel spelen met gevoel, emoties, groepsdynamiek, op de voor-/achtergrond treden... met veel of weinig woorden. Dus... het idee neem ik mee, niet voor mijn taalgerichte lessen, maar wel voor welzijnsprojecten daarbuiten! Top! Groeten, Chantal

Dag Evilyn, Een slaapconcert, ook bij mij in eerste instantie verbazing over het bestaan ervan. Maar tegelijk als ik de foto's zie lijkt het me heerlijk (afhankelijk van de muziek natuurlijk). Muziek en slapen is wel een combinatie die ik ken, maar vanuit een heel ander kader. Als ergotherapeut in een woonzorgcentrum ken ik wel het middel muziek bij nachtelijke onrust bij bewoners met dementie. Het kan hen helpen om bijvoorbeeld makkelijker in te slapen, beter door te slapen of wanneer ze toch wakker zijn minder rond te dolen. Dit doordat de muziek hen positieve emoties laat beleven, waardoor ze zich meer geborgen en ontspannen voelen wat dan effect kan hebben op hun gedrag. Maar ook voor veel andere mensen in de huidige maatschappij kan dit mijn inziens een positief effect hebben. Hoeveel mensen liggen niet lang wakker omdat hun gedachten maar blijven rondmalen, ze stress voelen wat lichamelijke spanning en een verhoogde hartslag met zich meebrengt. Ook zij kunnen mogelijk door muziek hun gedachten verzetten en hun lichaam ontspannen voor een betere nachtrust. Vergeef me mijn link naar de gezondheidszorg, beroepsdeformatie zal ik maar zeggen ;). Los daarvan... het lijkt me gewoon zalig om genietend van live ontspannen muziek in te dommelen. Zeker eentje voor mijn bucketlist! Groetjes, Chantal

Dag Lena, Schrijnend, dit artikel. Onder de kinderen die langdurig ziek zijn, zijn ook kinderen die prima in staat zijn lessen te volgen, maar enkel vanwege kwetsbaarheid hun sociale contacten moeten beperken. het doet mij namelijk denken aan een zoontje van vrienden van mij. Hij had een hartaandoening, waardoor hij regelmatig periodes niet naar school kon gaan. Nu had hij het geluk een opa te hebben die leerkracht was geweest en hem dan thuis les gaf. Maar de meeste kinderen hebben dat geluk natuurlijk niet. Ook had hij af en toe online live contact met de klas en kon dan zo de les volgen. Het was een pientere jongen en zonder de thuisbegeleiding zouden hem veel kansen ontnomen zijn. Natuurlijk zijn er ook kinderen die beperkt fysiek of mentaal belastbaar zijn of regelmatig voor behandelingen afwezig zijn en dan niet beschikbaar zijn voor school op de gebruikelijke tijden. Maar indien mogelijk zou ik pleiten voor zoveel mogelijk online deelname in de eigen klasgroep. Het sociale contact is ten eerste al heel belangrijk. Maar ook om zoveel mogelijk hetzelfde lesprogramma aan te houden, zodat er zoveel mogelijk aansluiting is op momenten dat het kind wel op school kan zijn. Wanneer dit niet haalbaar is, is op zijn minst een goede afstemming tussen de schoolleerkracht en de leerkracht tijdens afwezigheid een must. Zieke kinderen moeten vaak al veel missen; het schoolgebeuren, de jeugdwerking, contact met vrienden/familie, het zich gewoon lekker in hun vel voelen en ontspannen kunnen zijn, momenten zonder zorgen.... Het contact met klasgenoten is denk ik dan heel waardevol. Ik vind het zorgelijk dat er geen goede bekendheid is over de mogelijkheden voor langdurig zieke kinderen. Naast het lerarentekort, is dit sowieso een drempel in het recht op onderwijs. Ik zou pleiten voor 1 centraal punt waar alle informatie voor ouders, artsen, leerkrachten en scholen terug te vinden is, bijvoorbeeld een website of een organisatie met een totaaloverzicht. Daarnaast lijkt het mij zinvol bijvoorbeeld de zorgleerkrachten in groep (regionaal) op te leiden over dit thema. Je verdient een dikke pluim voor je voornemen om je in te gaan zetten voor deze doelgroep! Je zult veel dankbaarheid ervaren. Ieder (ziek) kind recht op onderwijs? NATUURLIJK!! Groetjes, Chantal

Dag Marijke, Wat een leuk artikel! Ja, buiten je comfortzone gaan kan mooie ontdekkingen geven. Zo had ik dat dit semester met het boekgenre science fiction. Bij de gedachte eraan gingen mijn haren recht overeind staan, ook door vooroordelen. Ik werd ook verrast en heb het boek met veel plezier uitgelezen! Saamhorigheid door muziek is iets wat ik wel herken. Ik ga niet veel naar muziekoptredens, maar ben bijvoorbeeld een viertal jaar geleden naar een optreden geweest van 4 vrouwen die in een kerk zongen, zonder religieuze insteek. Vergeef me, ik heb geen idee meer hoe de groep heette. Maar de muziekstijl, de accommodatie, de akoestiek ... het totaalplaatje voelde aan als een warme deken, heerlijk! Je ideeën over muziek in de les hebben me zeker enthousiast gemaakt. Zo vind ik je ideeën over muziek bij taalvariatie en bij poëzie heel leuk. Ik heb zelf eerder ook iets gevonden, maar nog niet bekeken, over Reinaert de Vos in rapversie. Een boekje van 34 pagina's met bijbehorende CD van Charlie May. Een vergelijk tussen de oude variant en een eigentijdse versie houdt misschien meer leerlingen gefocust op de inhoud. Toch nog eens terug opzoeken ... Dank voor de inspiratie!! Groetjes Chantal

Dag Laura, Wat goed dat de school op deze manier thema's in de kijker zet! Homoseksualiteit is zeker interessant voor veel jongeren en ouders, hoewel ik denk dat het met name die ouders trekt die er zelf (enigzins) open in staan. Maar juist de jongeren die er mee worstelen kunnen uit zo'n lezing herkenning, erkenning en moed halen. Het biedt hen wellicht ook een opening om het bespreekbaar te maken, met wie dan ook waarbij ze zich veilig genoeg voelen. De lezing kan ook een mooie aanleiding geven om verschillen in identiteit en daarbij respect en tolerantie in de klas te bespreken. Juist bij jongeren van deze leeftijd waar de zoektocht naar de eigen identiteit veelal speelt. Wellicht dat er dan meer thema's waarbij tolerantie niet altijd vanzelfsprekend is aan bod kunnen komen! Groetjes Chantal

Dag Marthe, Docent NT2? Klik! ... Dit onderwerp interesseert me meteen. De hoofdzakelijke reden dat ik de opleiding tot leerkracht Nederlands ben begonnen is met het doel docent NT2 te worden. Ik heb er wel voor gekozen om, naast een pedagogische bekwaamheid, een vakbekwaamheid voor Nederlands te halen, zodat ik mijn opties met solliciteren wat breder kan houden. In mijn achterhoofd zit nog altijd het idee om de specialisatie NT2 aansluitend te volgen. Dus of ik blij ben met jouw blog? Ja, ik ben blij! Ook ik moet bekennen dat ik, ondanks mijn interesse, nog niet bekend was met het onderscheid Nederlands als tweede taal en Nederlands als vreemde taal. Ik heb er nu al veel zin in om me verder te verdiepen in de tips; de podcast ga ik zeker beluisteren! Laat je nog eens weten wat jou ervaringen met de tips zijn in je eigen klaspraktijk? Ik ben benieuwd. Groetjes Chantal